شب نیمه شعبان؛
شب احیاء؛
شب دعا برای امام زمان (عج)

« مَعَاشِرَالنّاسِ!ألاإنَّ الحَلالَ وَالحَرامَ أکثَرُ
مِن أن اُحصِـیَهُما وَ اُعَرِّفَـهُما فَآمُرَ بِالحَلالِ وَ أنهَی
عَنِ الحَـرامِ في مَـقـامٍ واحِـدٍ، فَاُمِرتُ أن آخُذَ الـبَیـعَةَ مِنکُم وَ
الصَّفقَةَ لَکُم بِقَبُولِ ما جِئتُ بِهِ عَنِ اللهِ عَزَّوَجَلَّ في عَلِيٍّ أمیرِالمُؤمِنینَ
(عَلَیهِ السَّلام) وَالأوصِـیاءِ مِـن بـَعدِهِ الَّذینَ هُم مِنّي وَ مِنهُ إمامَةٌ
فیهِم قائِمَةٌ، خاتِمُها المَهدیُّ (عَلَیهِ السَّلام)إلي یَومٍ یَلقَي
الـلّـهَ الَّــذي یـُقَـدِّرُ وَ یَـقـضـي بـِالحقّ. »

« ای گروه مردم! آگاه باشید
همانا حلال و حرام بیش از آن اندازه
است که من آنها را به شماره درآورم و یکایک
از آنها را (در یک مجلس) به شما بشناسانم، پس امر
به حـلال و نهی از حرام کنم، من مأمور شده ام که بر شما و
از شما با دست بیعت بگیرم، و شما بوسیله دست دادن به من آنچه
را که من از سوی خدا آورده ام بپذیرید و این دست دادن کاشف از اینست
که شما آنچه را که من درباره امیرالمؤمنین حضرت علی(علیه السلام) و امامان بعد
از او که همگی از من و از امیـرالمـؤمـنین حضرت علی(علیه السلام) بوده، و
امامانی می باشند که دین خدا را برپا می دارند،و آخرینشان حضرت
قائم مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است تا روز قیامت که همه
آنـان قـضـاوت بــر حــق مـی کـنـنـد، پـذیــرفـتـه ایـد،
و بـه آنـان و مـقـامـشان و مـوقـعـشان و
ولایـتشـان ایمان آورده اید. »

نكته:

پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله در بخش دهم خطابه مي فرمايند:
«إمامَةٌ فيهِمْ قائِمَةٌ، خاتِمُها الْمَهْدي إِلي يَوْمٍ يَلْقَي اللَّهَ الَّذي يُقَدِّرُ وَ يَقْضي.»:«این امامت در میان آنان پایدار است و فرجام آنان « مهدی » است و استواری پیشوایی تا روزی است که او با خداوند قدر و قضا دیدار کند (قیامت) . »
خدايي که قضا و قدر دارد، به حکومت حضرت مهدي عليه السلام حکم کرده و تقدير و اندازه گيري فرموده است که تا روز قيامت باشد.
پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله‌، امامت را در وجود امام زمان عليه السلام خلاصه مي کنند و مي فرمايند: امام زمان عليه السلام آخرين امام اند.

شب قدر فرصتی برای پرواز است و کسی می‌تواند از این فرصت بهره ببرد که طبق بیان اهل‌بیت (ع)، نسبت به حضرت زهراء (س) معرفت پیدا کند. شاید شب قدر فرصت و بهانه‎ای به منظور بسط معرفت و یادمان نسبت به ایشان باشد، به راستی چقدر زیباست که بسیاری از معضلات و نابسامانها به صرف یاد حضرت زهراء (س) پس زده می‎‌شود، به عبارتی دقیق‌تر، نه تنها بسیاری از معضلات کنار زده می‌شود، بلکه به واسطۀ خاصیت نور ایشان، رشد و ارتقایی عجیب در آدمی ایجاد می‌شود و این تنها به صرف یاد ایشان است.

حضرت زهراء (س) به سان لیلةالقدر، مبارکه‎ای است که رسیدن به معرفت حقیقی ایشان برای هر انسانی ممکن نیست و در عظمت ایشان همین بس که خدا در حدیثی قدسی می‌فرماید: «ولاک یا محمد ما خلقت الأفلاک ولولا علی ما خلقتک ولولا فاطمة ما خلقتکما»؛ ای محمد! اگر تو نبودی افلاک را نمی‎آفریدم و اگر علی نبود، تو را و اگر فاطمه نبود، شما دو نفر را خلق نمی‌کردم.

عقيق