* آمریکا اظهار خوشحالی کرده و گفته فلانی اعتراف کرده تحریم‌ها بی اثر نبود. بله، تحریم‌ها اثر داشت. این اشکال اساسی در خود ماست که اقتصادمان وابسته به نفت است. ما باید اقتصادمان را از نفت جدا کنیم. بله؛ تحریم‌ها اثر گذاشت اما نه آن اثری که دشمن می‌خواست. من ۱۷-۱۸ سال قبل به دولت وقت گفتم کاری کنید که بتوانیم در چاه‌های نفت را هر وقت که اراده کردیم ببندیم. آقایان به قول خودشان تکنوکرات لبخند اکراه زدند که مگر می‌شود؟ بله می‌شود.

*سال ۹۱ برای ما یک میدان رزمایش و تبلیغ بود. به کوری چشم دشمن، فلج که نشدیم هیچ، توانستیم از خودمان برجستگی‌هایی را نشان بدهیم. البته ضعف‌های خود را هم شناختیم و این خاصیت رزمایش است.

* من به اظهارات آمریکایی‌ها خوش‌بین نیستم اما مخالفت هم ندارم. چند مطلب باید روشن کنم. آمریکا مرتب پیغام می‌دهند که ما قصد تغییر نظام اسلامی را نداریم. جواب این است که ما نگران این نیستیم که شما قصد این را داشته باشید یا خیر. آنروز هم که قصدش را داشتید و به صراحت اعلام کردید، هیچکاری نتوانستید انجام بدهید و بعد از این هم نخواهید توانست.(تکبیر حضار و شعارهای “این همه لشکر آمده به عشق رهبر آمده” و “خونی که در رگ ماست، هدیه به رهبر ماست")

* مرتب و پی‌درپی آمریکایی‌ها پیغام می‌دهند که ما در پیشنهاد مذاکره منطقی صادق هستیم. من در جواب می‌گویم ما به شما بارها گفته‌ایم که ما در پی سلاح هسته‌ای نیستیم و شما باور نمی‌کنید، ما چرا باید حرف شما را بپذیریم؟ وقتی شما سخن منطقی و صادقانه ما را نمی پذیرید چرا باید حرف شما که بارها خلافش ثابت شده است را بپذیریم؟ پیشنهاد مذاکره یک تاکتیک آمریکاییست برای فریب افکار عمومی دنیا. باید ثابت کنید این نیست. اگر می‌توانید ثابت کنید.

*از جمله تاکتیک‌های تبلیغاتی اینها این است که از طرف رهبری ایران، کسانی با آمریکایی‌ها مذاکره کردند این دروغ محض است. تاکنون از سوی رهبری ایران هیچکس با آنها مذاکره نکرده است. در برخی موارد مسئولان دولتی راجع به مسائل مقطعی با آمریکایی‌ها مذاکره کردند که البته مخالفتی با آن نداشتم. آنها البته باید خطوط قرمز را رعایت می‌کردند که کردند و امروز هم موظفند رعایت کنند.* بر اساس تجربه و کنجکاوی، برداشت ما این است که آمریکا مایل به اتمام مذاکرات هسته‌ای و پایان مناقشه هسته‌ای نیست. اگر آنها مایل بودند، راه حل بسیار نزدیک و آسان بود. ایران در مسئله هسته‌ای فقط می‌خواهد که حق غنی‌سازی که حق طبیعی اوست شناخته شود. مسئولان کشورهای مدعی اعتراف کنند که ملت ایران حق دارد غنی سازی هسته‌ای را برای اهداف صلح‌آمیز به دست خودش انجام بدهد. این خواست زیادی است؟

* اگر آمریکایی‌ها صادقانه می‌خواهند کار تمام شود، من راه حل را می گویم. راه حل این است که آمریکا از دشمنی با ملت ایران دست بردارد. اگر میخواهند این مشکلات فی‌مابین نباشد، دست از دشمنی بردارند.

* در انتخابات همه سلیقه‌ها و جریانات معتقد به جمهوری اسلامی شرکت کنند. این هم حق همه است و هم وظیفه است. انتخابات برای یک سلیقه و جریان سیاسی خاص نیست. همه کسانی که به استقلال کشور و آینده کشور اهمیت می دهند و دلشان برای منافع ملی می سوزد باید در انتخابات شرکت کنند. روی گرداندن از انتخابات مناسب کسانی است که با نظام اسلامی مخالفند.

*وقایع بعد از انتخابات سال ۸۸ هم از همین مساله ناشی شد که کسانی نخواستند به رای مردم تمکین کنند. آن‌چه که اکثریت تصمیم گرفته‌اند، باید به همان تمکین شود. نباید ملت را به شورش خیابانی دعوت کرد. مردم در مقابل این‌گونه حوادث خواهند ایستاد.

* رای مردم به طور نهایی تایید کننده است. باید خود مردم دقت کنند و تحقیق کنند و اصلح را انتخاب کنند. رهبری یک رای بیشتر ندارد مانند همه مردم. این رای هم تا وقتی به صندوق انداخته شود، هیچ کس از آن مطلع نخواهد بود. اینجور نیست که کسی بیاید نسبت بدهد که نظر رهبری به فلان است و به بهمان نیست. البته این روزها متاسفانه حرف های گوناگون و نسبت‌های گوناگون به اشخاص گوناگون با اقسام گوناگون رسانه، با پیامک رونق دارد. مراقب باشید تحت تاثیر اینچیزها قرار نگیرید. از حقیر کسی چیزی در این زمینه نخواهد شنید(توصیه برای رای دادن به یک فرد خاص)

* آنچه امروز برای دولت و رئیس جمهور نقاط قوت محسوب می شود باید در رئیس جمهور بعدی وجود داشته باشد و آنچه امروز نقاط ضعف شناخته می شود، باید از خودشان دور کنند. هر کسی می آید پایبند به ارزش ها و انقلاب و نظام اسلامی و خرد جمعی و تدبیر باشد.

صفحات: 1· 2